Karanlýk günlerin beyaz gülü,

Milli ruhun sembolü,

Sevdasý vatan,

Muradý istiklal,

Yüreði þiir,

Hece hece, mýsra mýsra,

Çölde Mecnun, hasrette Leyla,

Kuruyan dudaklara yaðmur,

Yurduna þeyda,

Büyük insan, büyük deha.

Yarýyor yýrtýyor karanlýklarý,

Hürriyeti çaðýrýyor yurduna,

Çanakkale’yi haykýrýyor dünyaya,

Þehitleri yaþatýyor an be an,

Arz ediyor iman gücünü cihana,

Bayrak bayrak, sevda sevda,

Büyük insan, büyük deha.

“Korkma sönmez bu þafaklarda yüzen al sancak,

Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak,

O benim milletimin yýldýzýdýr parlayacak,

O benimdir o benim milletimindir ancak.”

Böyle sesleniyor aziz milletine,

Güç alýyor bayraðýndan,

Destanlar yazýyor yurduna,

Hür olmak, hür yaþamak emeli,

Ýstemez mabedinin göðsüne deðsin namahrem eli,

Baðýmsýz bir Türkiye’dir gönlünde yatan,

Þu ezanlar ki þahittir, þühedanýndýr vatan,

Çanakkale’dir bir kalbin attýðý yer,

Çanakkale’dir iman güllerinin açtýðý yer,

Savaþ istemez Akif bir daha.

Yeni marþlar yazýlsýn istemez.

Barýþ ister, huzur ister vatanda,

Sevgi ister Mehmet Akif.

Gelmesin der kara günler bir daha,

Büyük insan, büyük usta, büyük deha...