yıllarca boş şeyle avuttun beni
bir serseri gibi bildim kendimi
talan ettin ,yıktın gönül bendimi
gönül sarayımı yıktın ey nefsim.
gözü aç kurt gibi saldın çöllere
ismimi duyurdun dilden dillere
öyle bir çıkmazki...halden hallere
rezilliğe razı ettin ey nefsim.
bütün irademi elimden aldın
aklımı fikrimi sen benden çaldın
zehir zıkkımiken ,petekte baldın
beni pazarlarda sattın ey nefsim
kendine kul ettin, boyun eğdirdin
bu alemi, sen peşimden güldürdün
pişman oldum lakin, ömrüm bitirdin
yeter, insanlıktan çıktım ey nefsim
namerde imdada saldırdın beni
bir asılsız ile kandırdın beni
ayaklar altında buldum kendimi
üstüme basıpta geçtin ey nefsim
günahım çoğaldı günbegün artar
hangi yöne dönsem günahım kokar
günahım utanır kendimden kaçar
cennetle aramı açtın ey nefsim
bu kadar zulümü başıma sardın
gönül kafesimi sonunda kırdın
ben çıkmazlardayım, seyrime durdun
bırakıp belaya kaçtın ey nefsim
nefsin zulmü yeter, zulüm arama
onun kulu olma ,ömrün harcama
aman dikkat eyle ,belin bağlama
bana düşmanlardan düşman bu nefsim.
(
Ey Nefsim başlıklı yazı
Dogan Çolak tarafından
12/31/2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
