Öksüz yetim çocuklar, imrenerek bakarken,
Haram oldu yediğim, zevkini alamadım.
Yağmurların altında yıldırımlar çakarken,
Ben konforlu yuvamda, huzurlu olamadım.


Kimsesizdi yavrular, ölmüştü anneleri
Sığınmak için yoktu, yatacak haneleri,
İlgiye muhtaçtılar, tekti bahaneleri.
Bırakıp da onları,evimde kalamadım.


Bir t
arafta lüks hayat, duyarsız insanımız,
Kimseyi düşünmeyiz, hiç yoktur ihsanımız.
Vermeyiz zerresini,olsa da imkanımız.
Nereden kazanırlar,Bir türlü bulamadım.


Hele bir bakın şöyle,dengesi bozuk dünya.
Fakirin sofrası boş, gönlünde
güzel hülya.
Güvenme zenginliğe,bir anda olur rüya,
Bunları düşünmekten,uykuya dalamadım.


Parasıyla övünür, çevresini unutur.
Zevke sefaya dalar, kendisini avutur.
Sevgi
çiçeklerinin, her birini kurutur.
Böylesi insanlarla asla
dost olamadım.



Ülkü Ahıska 6.Ocak.2011
Fondaki resim kendi çalişmam.
(Doğu Karadeniz de bir dağ köyü)

 

( Yüreğimi Yaktı başlıklı yazı Ülkü AHISKA tarafından 6.01.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.