GÖZÜN AYDIN İNSANLIK

 

 

Gözün aydın insanlık, daha neyim kaldı ki

Sevgiye uzanacak, ellerimi aldınız

Konuştukça battı mı, dil konuşur halbu ki

Ahraza döndürdünüz, dillerimi aldınız

 

Bozdunuz pusulamı, dört yanıma dönerim

Eriyorum mum gibi, sonum belli sönerim

Nerelere konarım, ben nereye tünerim

Her yanım çakır diken, güllerimi aldınız

 

Yasladınız sırtımı, kırk yamalık yastığa

Dikilmez yırtıklarım, iğne iplik küs tığa

Aklım bedenime yük, fikrim yenik mantığa

Yarınlardan vaz geçtim, dünlerimi aldınız

 

Elime bir kör divit, verdiniz yaz diyerek

Küstürdünüz her şeye, adına naz diyerek

Gönlüm nadasa durdu, artık olmaz diyerek

Savrulmuyor harmanım, yellerimi aldınız

 

Ne doğru neyim yanlış, puslu katran dimağım

Darma dağın ettiniz, ucu yok bir yumağım

Kızgın bir çöl gibiyim, kuru dilim damağım

Bırakın damlamayı, sellerimi aldınız

 

Hadi gözünüz aydın, bitmezdim bitirdiniz

Aklımla ayaktaydım, siz dize getirdiniz

Öyle çok korktunuz ki, yemeyip içmediniz

Ya tutuşursa diye, küllerimi aldınız

( Gözün Aydın İnsanlık başlıklı yazı h.mahmut-hal tarafından 21.01.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.