ÝSTANBUL SUSMALI

Ýstanbul susmalýydý bu dizelerde,

Suçluydu Ýstanbul,

Sakladý martý seslerini sahilinde,

Park kanepelerine adýný sakladý,

Sevgilim mi Ýstanbul oldu,

Ýstanbul mu sevgilim anlamadým;

Ümit, mavi dalgalarýydý denizin,

Hiç konuþma Ýstanbul, hakkýn yok,

Sen aldattýn! 

Köprü altýnda iki muhabbetle,

Manzaranýn sihri, beni kandýrdýn.

Gün batmak üzereyken bir akþam vakti,

Büyülü kokular saldýn havaya,

Efsunladýn, uyuþturdun hislerimi,

Boðaz esintisiyle senfoniler,

Ýstanbul bestesinde sevgiliye melodiler,

Hepsi hepsi aþk tuzaðýydý bilmeliydim,

Ah Ýstanbul, sana güvenmemeliydim.

Yosun sarmýþ sevdalarý maziden,

Lale devrinden kalma Göksu geceleri,

Mehtabýn ýþýðý vururken suya,

Benim gibi aldanmýþ Ýstanbul âþýklarý,

Vakit hayli geç, unutulmuþ saatlerde zaman;

Bu anlarda âþýklar hep susuyor,

Bir inci tanesi süzülürken gözlerimden,

Aðlama gönlüm dinle Ýstanbul konuþuyor...

Þ.AYDOÐAN ( GÜLCENAZ )