Lamekan Şiir
Ben bende değil iken, biz ondaydık.
Ne yokluk var idi, ne varlık var dı.
Bir bütündü canlar, biz canandaydık,
Biz ona dost idik, o bize yar dı.
Öyle bir anda, zamansız zamanda,
Ne akıl evhamda, şekte gümanda.
Kalbler mana olmamışken imanda,
Dost muhabbetini canlar duyar dı.
Ayrılmazdı gönül dostun elinden,
Muhabbetler külli kelam dilinden.
Destur yoktu hayatlara ölümden,
Can canandayken, azrail ağyar dı.
Ol dedikte vücut buldu lamekan,
Cezbe geldi o mekanda cismi can.
Zaman içre bütünleşip toz duman,
Her burcundan, ay ve güneş doğar dı.
Dost bağrından kara yere inince;
Nefsimizle bir Adem`e dönün ce,
Durmuşoğlum bir nur iken sönünce,
Ruhumuzu karanlıklar boğar dı.
Hüseyin Durmuş.
(
Lamekan Şiir başlıklı yazı
Hüseyin Durmuş tarafından
1.06.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
