Yağan yağmurdan ıslanan yanız topraklar değildi
İliklerime kadar nüfuz eden yalnızlığımda bendim
Çaresizdim, umudun katresinde sinmiştim tendim
Geçmişten habersiz, geleceğinden ümitsiz biriydim


Yağmurdu yıllarca
gözlerimden fütursuzca akanlar
Yeşertmiyordu yüreğimde kuruyan şu zavallı filizleri
Bitmeyen dertleri, asla silinmeyecek en deruni izleri
Tespih tanelerini çekerken zikrettiğim çileli geçmişi


Neye, nasıl, hangi şekilde, bilinmeyenler denkliğinde
İnanacaktım, anlatanlardan zaten bizardım bir saftım
Onca
zamandır işlenen günahtan, hadsiz davranıştan
Sonra, inanmam için anlatılanlar meçhulde bir kelamdı


İtminanlık kalmamıştı, aile ortamı dağılmıştı, verandı
Kadın kocasını, erkek karısını aldatırken, sabi mahzun
Neye inanmalıydı, gerçekleri nasıl ayırmalıydı masundu
Allah, peygamber diyenleri duyardı ama bir aldatılandı


Nasıl inanacaktı, kandırıldığını bilerek nasıl saf tutacaktı
En yakınlarıydı, ebeveyn payeleri vardı bir
anne babaydı
Kendilerini dahi kandıranlardı, evlatlar nasıl inanacaklardı
Çaresizliğin çardağında, yağan her yağmurda ıslananlardı




Mustafa CİLASUN

( Hicran Yine Yanımda, Yağan Her Yağmurda başlıklı yazı Yazan Adam tarafından 4/9/2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.