Online Üye
Online Ziyaretçi
Adam
Yüz yıllık suskunluğu sırtlandı
Silkindi önce
Elleri ayakları tutmadı
Döküldü yere
Sustu…
Kadın
Öyle bir andı
Bütün yıldızlar serenat yapıyordu gözlerine
Tutkuları biat ediyordu çobanına
“Asla" demişti
“Asla bırakma”
Adam
Hücrelerinde doğdu yeniden
Münzevi istekler tükendi bedeninde
Yeminleri tükettiler
Tutkudan yeknesak düşüncelerine
Tutuldu adam tutuklu kaldığı gözlerine
Kadın
Yitik geçmişine hayıflanıyordu
Ya ölmüştü ya ölmeye diriliyordu
Sonsuzluk gibi baktı
Sonsuz diye bir şey yoktu
Susadı
Suladı gözyaşıyla anı
Adam
Adadı benliği
Benliğim sen dedi
Sendeki ben
Bendeki senden
Her şeye kilitledi kendini
Kadın
Kapadı kapılarını
Vurdu anahtarını
İçinde tutukladı
İntiharlarını…
adem efiloğlu/ahir-i kalem