Ucu yanýk sigara gibi,
Kendi kendine biten insan;
Umutsuzluðunu biler inadýna.
Bulutlara asar gözlerini,
Tuz ile balýn tadýný karýþtýrýr,
Türküler söyler kurak topraklar adýna.

Kimsesizlik, büyüyen anafor olur yüreðinde,
Ýlkin gözleri küçülür,
Sonra sözleri azalýr.
Takýntýlar tüketmeye baþlar azmini,
Sararýr, solar ,
Yaza da, kýþa da küser.

Haydi, gülümseyin gülücükler,
Mis gibi kokular býrakýn gönül bahçeme dese de,
Ne talih güler yüzüne,
Ne kuþlar konar omzuna.

Durdu ÞAHÝN