Ben kendimi dertsiz sanırdım
Ya da umursamıyordum dünyada olup biteni
Ne olursa olsun ayakta kalacaktım
Görsemde dünyanın en beter çilesini
Gözümden bir damla yaş akıtmayacaktım
Hiç bir zaman unutmayacaktım söz verdiğimi
Asla ağladığımı millet görmeyecekti
Yarım asırdır böyle geçti ömrüm
"Ne biçim adamsın" dedi kimileri
Hiç insanda duygu olmaz mı
Babasının cenazesinde bile ağlamaz mı
Kimisi de "kardeş atma içine"
"Sen de insansın demirden yapılma değilsin ki"
Allah korusun bir yerlerine vurur
Yine de bildiğimi okudum
Dünya denilen hayatın çarkına takılmışım
Nereye giderse gitsin
Elbet çaresini bulur içinden çıkarım
Son günlerde
Çok gelmeye başladılar üzerime
Kime dert yanayım
Kime kızayım
Oturdum düşündüm günlerce
İşin içinden çıkamadım
Döndüm dolaştım kendimde buldum kabahati 
İnsanlıktan nasibini alamamış mahluklara
Öğretememişim bir tek kelime 
Ne yazık ki
Hemi de ne yazık
Tüküresim geldi suratıma
Sakın ola
Aynalara bakma
Dimdik ayakta dursan ne yazar
Sen öldükten sonra seni kim anar
Sana en yakın bildiklerin
Bir kerecik olsun halini sordu mu
Herkesin dünyası kendine
Sana ne başkalarının duygularından
Nasıl yaşamak istiyorsa yaşasın
Mutlu olmak mı istiyor
Yoksa belasını mı arar
Sana ne
Bir kere olsun kendi dünyana baktın mı
Yazı yazmakla
Şiir yazmakla yalandan yere kendini avuttun
Sen ne anlarsın şiirden
Sen ne anlarsın dünyanın dilinden
Zamanında milleti öyle bir alıştırdın ki
Ver babam ver
Sanki dünyanın en zengini
Sanki sonu gelmeyecek gibi
Bu akşam ilk defa su yüzüne vurdu tükenmişliğim
Yok bir şey desem de kandıramadım
Ben ne alemdeyim
Bir yanımda fırtınalar koparken
Bir yanımda bütün alemlerin güzellikleri
Bir olmuş diller bülbül gibi şakırken
Dur dedi yüreğim
Hele bir dur
Son nefesine kadar dinle
Bir daha nerede bulacaksın
Nerede bulacaksın şakıyan bülbülleri
Bu nasıl bir yürek
Nasıl bir beyin
Kendimden geçtim dinleyerek
Sustum
Yeniden vuruldum
Utancımdan yerin dibine girdim
Sanki hayatıma yeniden başlıyordum
Bundan böyle düşünme dedim
Sil at ne varsa geçmişinden
Kurtul olur olmaz düşüncelerinden
Sen de eller gibi bülbül ol
Tutma yüreğini
Bırak kendini
Biraz da sende yaşasın
Sende yaşasın hayatın gerçeği
Hep sen mi gideceksin ötelere
Öteler sana gelsin
Başıma ne gelirse gelsin
Bülbülün şakıması ne kelime 
Bu defa tam söz verdim
Güleceksin
Haykıra haykıra geleceksin
Tüm insanlığın yüreğine gireceksin
Yakışmaz sana kafa yormak
Yakışmaz sana susmak
Al eline bir çomak
Karıştır karıştırabildiğin kadar
Elbet seni anlayan biri çıkar.


13.07.2011 saat.03.01



 

( 495- Bu Akşam Söz Verdim başlıklı yazı Necmi Yaprak tarafından 7/13/2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu