Ben çocukluðumu yaþayamadým usta,

Ben de çocuktum tüm çocuklar gibi,

Bazen özenerek, bazen kýskanarak bakardým onlara,

Ben çocuk olmak istedim tüm çocuklar gibi,

Çocuk bile olamadým, oldurmadýlar,

Ne bir sýcak bakýþ deðdi yüreðime,

Ne bir þefkatli el baþýmý okþadý,

Çocuk dediðin anasý babasý olurdu,

Benim anam babam da olmadý usta,

Ne uçurtma uçurdum gökyüzüne,

Ne çelik çomak salladým,

Sabahlarý dokuza kadar hiç yatmadým, yatamadým,

Ne de önümde bir kahvaltý sofrasý gördüm,

Hep elimde bir kuru ekmek parçasý kemirdim.

Ben çocuk olamadým, çocuklar gibi usta,

Çok aðladým, çok gözyaþý döktüm duvar diplerinde,

Yýkýk virane evlerin kuytu köþelerinde,

Vücudumdaki bitler bile benden rahatsýzlar,

Kaným yok diye,

Bana çocuk diye emrediyorlardý,

Çocuk þunu getir, çocuk þunu götür sesleri kulaðýmýn özengisini titretiyordu,

Ama bana çocuk demelerine raðmen çocuk olamadým, yaptýrmadýlar,

Yaptýrmadýlar usta,

Hep çalýþtým , ekmek için çalýþtým, ayakta kalabilmek adýna çalýþtým,

Açlýðýmý susturmak istedim,

Onun için çalýþtým usta,

Beni rahat býrakmak istemediler,

Hýrsýzlýk yapmam için,

Çeteye katýlmam için çok teklif geldi,

Geri çevirdim,

Ama yine de çocuklar gibi çocuk olamadým,

Çocuk olacak fýrsatý bulamadým,

Artýk çocuk deðilim ama,

Her çocuk gördüðümde içim yanýyor,

Yaram kanýyor,

Birileri de beleþ büyüdüm sanýyor.

"ÝSTEYENE KISSADAN HÝSSE,

ÝSTEMEYENE HAMAMDA KESE."