Online Üye
Online Ziyaretçi
SANA GELİYORUM-GÖNÜL TRENİ
Ay mehtaptı, yola çıktım
Aşka gidiyordu gönlüm
Gözlerim görmüyordu engeli
Bohçama koydum, çeyiz niyetine
Bir yudum sevgi, bir yudum ümit
Bir nefeslik aşk
Bir büyük dilekti
Bohçamda en çok yer tutan
Uzundu çıktığım sefer
Değerdi elbet aşk içinse eğer
Acele etmeliydim,
Kaçarsa sevda trenim
Bir daha geçmezdi
Gönül garından
Beden yasta idi
Yürekten kopup ayrılırken
Veda bile etmedi yürek
Gidiyorum diyorken
Gayri ihtiyari mendil salladı
Tren camından
Kalmıştı benliğim, bomboş viran
İçi boş davuldu sanki
Anlamsız sesler geliyordu
Boş duvarlardan
Korkmuştu biraz
Tek başına kalmaktan
Yürek unuttu, çıktığı yolda
Geride bıraktığını
Umuda yolculukta
Haberi yoktu ki, gittiğine varılan
Vardığı gönül, sevgiyi akıtır mıydı?
Gün ağarıyor, öttü siren
Tren, son durağa varıyor
Gönlüme eş seçtiğim
Emanetini, bohçamdaki yükünü
Benliğimden alıyor, durukta bekleyen
Umuda çıktığım yol
Burada son buluyor
Davetsiz gelmişti,
Uzun yolculuk sonrası
Eş seçtiği yüreğe
Kabul görür, tutar mıydı elinden
Alevlenirde kıvılcımlar, köz olurda
Koyar mıydı yüreğimi
Yüreğinin yanına