Huzurun sakinliðidir üstümdeki.

Sessiz giden bir yolcuyum þimdi ýssýz bir yolda.

Yaþamak bir dert oldu, yaþarken,

Hüzünler sarmýþtý beni,

Sessizce kim taþýrdýr þimdi,

Meçhule,  giden þu yolda...

Gök mavi deðildir, yer desen yeþil deðildir.

Her yer kapkaranlýk oldu,

Hak ‘n güzel yolunda,

Ne dünyanýn yeþili var, ne göðün mavisi var,

Görmez oldu gözlerim caným bedenimden çýkýnca.

Her yer bana karanlýk,

Nerede kaldý gittiðim þu mezarlýk

Uykum vardýr çok derin.

Yatayým serin, serin.

Gölgem olsun üstümde, beni tanýr sakýzlýk.

Akþam olmadan varýn' da, verin beni kara topraða.

Ben yaþarken dünyada yar belledim topraðý.

Çok severdim topraðý, verin beni hiç çekinmeden,

Bu can ona fedadýr, takýn bir de nazarlýk.

Sular durgun akmýyor.

Hiçbir kimse buna, þaþmýyor.

Sessiz, sesiz giderim, kolsuz gömlek içinde.

Saða dönsem olmuyor, sola dönsem olmuyor.

Duymaz beni kimseler,

Ruhsuz halde giderken, herkes kendi derdinde.

Tohum veren aðacýn, hazan gören yerinden,

Olgun tohum olup çýkmýþým,

Gömün beni topraða.

Beni bekler dostlarým, düðün dernek yerinde,

Teslim edin dostlara,

Beyaz kolsuz gömleðim içinde.