Ayrılığa Gülümseten Kadın
/ben yaramaz çocuktum
o, her elimi bıraktığında;
düşüp yüreğimi burktum./
gittiğin yerde soldu gelincikler
her veda koyar adama da bu başka!
ağız dolusu sitemim bu yüzden aşka.
gözümün içinde gülen bebeği de yanına aldın mı?
hala alabildiğine mavi mi gök yüzü, deniz
biliyorum. beni yerden yere çalan kadın!
o sizdiniz.
bir avuç toprak, bir avuç su, yüreğimi sıvazlayan çamur kaldın mı?
çürüdü dudaklarım, nefesinden eksik susuşlar
bu çorak toprakları terk edeli çok oldu kuşlar
şimdi sokak çocukları gelip bağdaş kurdular yüreciğimde
senin gezindiğin yerlerde aç nefesleri
uzaktan, çok uzaklardan ince zayıf geliyor sesleri
son yudumu çekilmemiş sigaram kaldı elimde
sararmış bıyıklarım ve kirli sakalımla
yüreğimin, gelinlik kız gibi çıktın kapısından ak alınla
madem vakti geldi ayrılığın düşecek gövdemden başım yere
titriyorken bedenim sıkıca tut elimden
adın hüzzam bir şarkı gibi düşmez inan dilimden.
11.08.2009 - İzmit
(
Ayrılığa Gülümseten Kadın başlıklı yazı
Mehmet Avcı tarafından
9/21/2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
