Yorgun istasyonlarýn son trenine yetiþememiþ yolcularý gibi
Üzgün bu gece þehir
Soðumuþ bir bardak çay kadar sahipsiz
Þairlerin sözcüklerince yetim
Aðýtlarýnca kýrgýn ozanlarýn
Caddelerinde ölü köpek sesleri
Evlerinde anlamsýz bir sessizlik
Az sonra güneþ doðmayacak olsa
Gömülüp gidecek sanki körfezin sularýna
‘’Bir þehir,bir þehir ki
Ben bu þehrin adamý deðilim demiþtim
Hala deðilim’’
Böyle bir yazý asacaðým duvarýma
Muadili olmayan pahalý bir ilaç gibi
Bu þehir bazen aðýr geliyor adama..

Davut Savaþ Çýtraz