Online Üye
Online Ziyaretçi
Duydum ki uzaklarda yavru bir ceylan
Düşmüş girdabın içine çırpınır durur
Dost bildiği insanlara uzattıkça elini
Boy verecek umutları yeşermeden kurur
Ah be güzelim kolay mı sandın hayatın yokuşunu
Gel de bir sor bakalım yavaş yavaş yok oluşunu
Kim bilir kaç sabah bekledim güneşin doğuşunu
Bir sonra ki güne bırakmak insanın ciğerini kavurur
Ne yaparsan yap yaşayamazsın onda birini
Bir an çıkaramazsın aklından ekmek derdini
Hayat doğup, büyümek ve sonunda ölmek mi
Değil elbet, her Allah’ın günü suratına vurur
Aslında zoruna giden insandan laf yemek
Laf söyleyen insan olsa bari, bir kuru deynek
Tek çaren böyle fikirleri aklından silmek
Eninde sonunda mutlaka seni anlayan olur
En iyisi gel dinle şu garip Necmi abini
Tıka kulaklarını, duymamış ol kötü sözleri
Kim ne söylemiş ise inan bana yakar kendini
Yoksa bu düşünce seni dertten derde savurur