Tek başıma değildim gelirken
İkizimle aştık dokuz aylık yolu
Ben yorgundum ikizim durgun
Bu muymuş hayatın doğumu
Zor günlerdi hatırlıyorum
Biraz sıkıldık sıkıştık ama mutluyduk
Anamız beslerken bizi
Onun sevgisi şevkatiyle toktuk
Sonra hayat ışığı parladı birden
Bir ses dedi haydi gidin
Bitti bekleyişiniz bu yolun sonu
Doğun hayata yaşayın ve öğrenin
Çok kalmadı aramızda ikizim
Zamanı azmış dört aylık konuk
Bir sabah sonsuzluğa kapatırken gözlerini
Dünyayı sana bırakıyorum dedi
Yaşadım ve yaşadıkça gördüm ki
Ol hâkim âlemlerin sahibi
Öylesine güzel özenerek yaratmış
Yeşille maviyle her türlü nimetle
Dünyayı bizim için bize donatmış
Anladım her işte kararını
Anladım benim için ömrün devamını
İkizime yaşamak bu kadar nasip edilmiş
Ve anladım ki en büyük zenginlik
Ne mal mülk ne makam ne güzellik
Hepsi gelip geçici hepsi seyirlik
Varlığımın sebebi gayesi sevgi imiş
Bu kalp severek sevilerek yücelir miş
Anladım artık Rabbim ruhum neden coşuyor
Önce senin sevginle bu garip şair yaşıyor.
Ş.AYDOĞAN GÜLCENAZ