Ve insan ağladı ,bir son sanıp geceyi.
Mağribin düşleri mavinin ötesinde.
Baykuş bakışları keser vurduğu serçeyi.
Bin yıllık hüzün suyun inleyen sesinde...

Ve insan ağladı,boynu bükük çiçeğe.
Sevda düşmüyor yaprak yaprak solarken.
Çizerdi yüreğimdeki resmini geceye.
Sonbahar üşür son yaprağını yolarken...

Ve insan ağladı yine yaşama koşup.
Açlığa anne sütüne değildi ağlayışı.
Vaktiydi zahir,zira kalkamadı düşüp.
Gül rengine,bütüne değildi ağlayışı...

Ve insan ağladı
...

( Ve İnsan Ağladı başlıklı yazı Lütuf VELİ tarafından 22.11.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu