Külü kalmýþ hele bak yanýp duran aþkýmýn,

Ateþiyim külüyüm, bu bulunmaz sevdamýn,

Anladým’ ki ben artýk, aþkla sevgi boþadýr.

Bahar vakti gül açsýn, filiz veren dalýmda,

Dökülür yapraklarý, soðuk esen fýrtýnadan,

Gidiyorken yolumdan biri gelse karþýmdan,

Güler beni görünce, diken olur canýmda.

Bazý zaman olur da, görür beni dostlarým,

Þaþkýn, þaþkýn bakardýr yolda üzgün halime,

Kimi gelsin karþýmdan, etmez üç beþ kelime,

Neden bile demezler, ben de ona þaþarým.

Kolum kanadým kýrýk çýrpýnan bir kuþ gibi,

Kala kaldým daðlarda, yalnýz baþýma birden,

Vazgeçemedi gönlüm ne aþkýndan ne serden,

Kalbim çarpar dururdur yaþlýlýk’ mý sebebi.

Bakarým, bakarým’ da, bulut saran daðlara,

Ruhum daralýr birden, karlar yaðar düþüme,

Dert çekmekle üzülmüþ, perde düþen gözüme,

Mil çekerler inceden, kan damlardýr yollara.

Hafsalam alýr sandým, bu dünyanýn halini,

Almadý gitti, “neden bilmem” ben mi cahilim,

Yatak yorgan yatarým, küle benzer her halim,

Öðrendim ben yatarken, þu ölümün yerini.

23 Kasým 2011-11-23