Söyle !

Sensiz kaç gecenin koynunda,

Sus, pus olacaðým daha,

Sen yoksun ya yanýmda,

Devretmiyor damarlarýmda kaným;

Baþ koyduðum yastýklar,

Sanki bir mezar taþý;

Hangi yönüme dönsem sensiz üþüyorum.

Söyle !

Kaç gecenin

Koynundan kaldýrýp baþýmý,

Kayan yýldýzlarda

Parlayan ayýn þavkýnda,

Senin sülüetini arayacaðým.

Yokluðunun çarmýhýnda gerilirken usum,

Zühre çelme taktý,

Tut ellerimden düþüyorum.

Söyle !

Feryadýmý sana ulaþtýrmak için,

Kaç gecenin koynundan;

Sana hasret yüklü þiirler yazacaðým.

Daha dün kollarýmdayken,

Yokluðunun acýsýndan,

Sýzým sýzým sýzlýyor omuz baþlarým.

Senden gelen her acýyý,

Bal ile karmýþým;

Tükendi bildiðim tüm lisanlar,

Tükendi lehçelerim susuyorum.

Söyle !

Sen mi erken geldin,

Ben mi çok geç kaldým sevmelere…

Yorgunum;

Sensiz gecelerde seni aramaktan yoruldum.

Bilirsin,

Sitem sevgiden doðar;

Kulak asma sen sözlerime,

Geceyi yorgan yap hadi seril üstüme.

Ben sana deðil;

Seni benden ayrý koyan kadere küsüyorum…