Şehrin bir yerinde alabildiğince bir meydan,
Meydanın bir kenarında çiçekçi kız, akşama hazırlanan.
Sepetinde bir sürü çiçek, en vahi çeşit karanfilden, sardunyadan
Tezgâhını açtı, başladı bakınmaya, oturduğu taburesinden.
Öyle kalabalıktı ki meydan, bazısı bezgin, yorgundu koşanlar
Düşündü bir an, akmaya başlamıştı, otobüsten inen insanlar.
İkiye ayırmıştı aklınca, cefa ile sefaya koşandı figüranlar.
Vakit geçmişti artık, alaca karanlık, başlamakta akşamdan
Bankta oturan bir adam gördü, üstü yırtık mahzun perişan
Bir elinde şarap şişesi, diğerinde resimdi maziden kalan,
Belli ki çok çekmiş biriydi, cefadan saydığı figüranlardan.
İçi burkulmuştu çiçekçi kızın, bu gördüğü manzaradan
Eline bir gül alıp, oturduğu yere gitti, kalkıp taburesinden
Baktığı resmin yanına koydu gülü, hafif tebessümle
Adam kırgın ve kızgın, birden hiddetle sıyrılıp anılarından.
Çiçeklerden utandım, yılarca uzak tuttum bu durumumdan
Güller... yaşanan güzel anların, güzel aşkların yanında olur.
Ya ihanetsiz sevgilere, ya da vefa adına mezar başına konur
Layık değildir bu resim, güller sadece, seven gönüllere yakışır.

                                                                    İlhan Keskin


( Çiçekci Kız başlıklı yazı ilhanca tarafından 12/26/2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.