GÜN BATARKEN
Sığmaz olur gün batarken içim içime
Kanatlanıp gökyüzüne çıkasım gelir
Kartal gibi süzülerek kızıl göklerde
Yükseklerden yollarına bakasım gelir
Renkten renge girer ufuk güneş söndükçe
Benimle bir hüzünlenir mora döndükçe
Deli gönlüm isyan eder yari andıkça
Mor dağları aramızdan yıkasım gelir
Kızıllıklar kaybolup da akşam olunca
Hasret yakar yüreğimi yalnız kalınca
Bir de yarin mahzun hali akla gelince
Irmak gibi çağlayarak akasım gelir
Uzaklara gider ruhum sanki uçarak
Karanlığı deler geçer kanat açarak
İşte o an yare doğru ışık saçarak
Şimşek gibi parıldayıp çakasım gelir
Ayrılığın acıları dinsin isterim
Yüreğimde aşk ateşi yansın isterim
Beni gören bir top bulut sansın isterim
Duman duman yar üstüne çökesim gelir
Deniz küser aydınlıktan umut kestikçe
Yılmaz gibi kederlenir gece bastıkça
Tam bağrıma bir sam yeli vurup estikçe
Rüzgarlara dertlerimi dökesim gelir