Evvelden tuhaf bir üçgendik Neyse ki yalanlarımızı evlatlık verdik de İkigen olduk Sonra o meşum makas düştü bulutumuzdan Kese kese / şekilsiz bir hazla Kırpa kırpa / mat bir ıstırapla Gözümüzü bile kırpmadan / o sabahlara rağmen Kaldık tek gen – beklenmedik bir hüzün sularında Ama nereden bilebilirdik geçmişimizle körlendiğini Kestirip atınca unutulur sandık ikimize kalan paslı miras Sandık ki birkaç yaprak daha kopartırsak Güldürür yazgımızı o masum yapraklar Hile yapıp gövdesinden koparttık koca beyazı Bilemezdik köksüz beyazın bir daha uzamayacağını mavimize Şimdi hiçbir şeyimiz kalmadı avuçlarımızda Birkaç papatya cinayetinden Ve yalnızlıktan üşüyen pişmanlıklarımızdan başka
Böyle biterse şiir üzülürsünüz değil mi? Böyle mutsuz şiir sonlarından Bir burukluğun daha sızması ruhumuza Sonu başı belli olmayan dram sinekleri Her gece arzularımızı emmek için beklerken Zaten onca uğraşlarla Özene bezene kurduğumuz ormanlar da talan olmuşken Onca ağaç onca nehir şiirinden uzak Duygu mağduruyken Yani o avcı aslında çok iyi yaptı Kırmızı başlıklı kızı kurtarmakla Kimseye zarar vermez fazladan bir mutlu son
O yüzden seviyorum iki mevsim arası vivaldiyi Bir nota el atıyor da son anda batmıyor gemi Onca çalkantılı sanrılara rağmen Dalgalar ve biraz ıslaklık can veriyor kıyımıza Ama biz keserken işte o sevinçleri Erkenden yiyeceğiz diye sabırsızca Hiç kalıbımızdan da utanmadık Zaten hiç sığamadığımız kalıbımızdayken
Yine de kıyamıyorum işte yok etmeye Tüm bu hikayelerimin içini kemiren oyuncak aşklarımı Açlıktandır diyorum Evvelden tuhaf tuhaf üçgenken Dörtgenken beşgenken çok genken Öylece o çizgilerin bir kenarında Beklerken bambaşka bir çizgiyi - çizgileri Hep şehvetli bir geometri düşlerken düzlemimde Bir gün sonsuza gidip geri dönen tek adam Ben olacağım diye hayal ederken Ve her gece gidiyormuş gibi yaparken Bir nehir daha feda ederken kendini uçurumuma Ah, bu şiirin başında bir “o” vardı değil mi Kese kese birbirimizi derinliklerimize ittiğimiz Ansızın indiriveren sürpriz bir yağmur gibi Kayboluveriyor kadehimizin dibinde tortulaşan gizlerimiz Bir önemi de kalmıyor o zaman kaçgen olduğumuzun Genlerimizdeki tek başınalık tüm hızıyla ürerken belki de o yüzden yazmalıyım aynama kocaman izlerle : "ben aslında kendi halinde bir yalnızgenim..."
( Yalnızgen başlıklı yazı marcel tarafından 19.01.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
