Küçük bir kasaba ve ben

              Büyük bir þehir, çok büyük,

              Þehirde koskoca bir nefret,

              Geçen günlerimin nefreti,

              Acýsý elemi,

              Istýrapla kederi.

              Ama ben küçük kasabada

              Ýçin için aðlarken,

              O hatýra dolu kentte,

              Bulutlar aðlýyordu benim için.

              Öylesine aðlýyordu ki!

              Sevgimi boþaltýrcasýna,

              Denize, dereye, tepeye,

              Daða, taþa, aðaca,

              Hýrçýnca gaddarca.

              Bütün içtenliði ile gözyaþý,

              Sevgi yaþý döküyor.

                              1960

                    Faruk Soydemir

Cennetim ‘ den