daðlar bir gidip bir geliyordu cehenneminde ayrýlýðýn

sessiz kalýyorduk koridorlarýnda sahte buluþmalarýn

sonunun tesellisiz bir müebbet olduðunu bile bile

vazgeçmiyorduk martlarýn katýp kanatlandýðý sevdalardan

ve muzdaripti ayrýlanlar

göçmen kuþlar aþký ayaklarýnda ölü bir balýk gibi taþýdýðýndan

sýrf bu yüzden kanayan þarkýlarla avuttuk içimizdeki çocuðu

kimse duymasýn diye de sustuk

sensizliði bir türlü seni bir türkü gibi seviyorduk

gözlerinin geç kalýnmýþ öykülerinden

yaðmurlar baþlattýk hazýrlýksýz sonbaharlara

kahramanlarý öldü en sevdiðimiz romanlarýn

tüm o þarkýlar ve yaðmulardan sonra

sevmeye en baþýndan baþlamalýydýk

sokaklarýnda sevdayý

bir meþale gibi gururla taþýyacaktýk üzerine karanlýðýn

çatlaklarýndan sýzacaktý kelimeler

belki de ilk kez þair yanýmýzla tanýþacaktýk

þimdi bir yangýn gibi yükseliyor üzerimizde ateþten bulutlar

ki her biri mutluluða fýrtýnadan önceki barikattýrlar

yoktur alaca karanlýðýnda bir tasviri bu hazin gecenin

daðýlýr sultaniyegah sazlar artýk bir baþka çalýnýrlar

mehmet gökhan damar