ÖLÜM HAKTIR

Rabbim Kur’an’da buyurmaktadýr,

“Her nefis ölümü tadýcýdýr.”

Þu dünya denen âleme bir bak,

Var olan insanlar kaçýncýdýr?

Dünya benim diyenler nerede,

Kemikleri kalmadý kabirde,

Ýnsan aslýna rücu etmiþtir,

Sonsuz hayat ki, gidilen yerde.

Yanlýþtayýz, ölüme aðlanmaz,

Ölen uçmuþ, o yolda durulmaz,

Doðan insana aðlamak gerek,

Ýstikbalde belki hayýr olmaz.

Ölüm haktýr, elbet gelecek,

Bu yaþlý, bu genç hiç demeyecek,

Ezelde biçilen ömür biter,

Her ten bu dünyadan göçecek.

Ýnsan, vuslatta iken korkar mý?

Sevgili yanýnda vermez gamý,

Senin düþünmen gereken yer var,

Amel defterin ak mý, kara mý?

Süslü taç, taht sahibi nerede?

Estetik yaptýrmýþlardý tende,

Toprak yok etmiþ o gövdeleri,

Akrep gezer kemikler içinde.

Bunlar gerçektir, acý vermesin.

Kul ki; kulluðunu iyi bilsin,

Kabir; ya kara bir zindan olur,

Ya da dönüþür cennet bahçesin.

Urba, bedenin bir örtüsüdür,

Urbaya ceza, tende ne görür?

Bu beden ruha bir örtü ise,

Firar ruha sadece hüzündür.

Giden mutlu ki, dönen olmuyor,

Azapta, sevinçte duyulmuyor,

Her nefis kendi þahit olacak,

Kim ne ektiyse onu biçiyor.

Tende olan cana, ölüm haktýr,

Elbet her canlýyý bulacaktýr.

Ha bugün, ha yarýn olacaktýr,

Yol hesabý bilmek gerekir yiðidim...

Ahiri bilen, dünyayý sevmez,

Gerekli diyen, dostunu üzmez.

Akýllý olan, azýksýz gitmez,

Þol meramý bilmek gerekir yiðidim...

Geldik dünyaya Âdem sulbünden,

Herkes sorumlu kendi kendinden.

Kaçýþ asla yok hesap gününden,

Sol tarafý bilmek gerekir yiðidim...

Þair: Abdullah Yaþar Erdoðan

Not: Cenab-ý Allah Kur’an’da Ankebut Suresi’nde ölümün hak olduðunu bildirmektedir. Öyleyse kula düþen tek þey var: Allah’a kul olma gayreti içinde olmaya çalýþmak.