Online Üye
Online Ziyaretçi
Son kervanı geçer topraklarımdan
Gidişi belli
Dönüşü yok yolların.
Çıkmış bir kere yaydan
Yetkin bir ömrün
Karaçalılarına saplanmış kanıyor ellerim…
Düş desem düşlerimden
Düşer belki damlayıp çöllerine
Yeşerip kucaklar türkuaz ışıltılarını göklerin
Sahipsiz akan bir serseri deyiş duvarlarıma çarpıp gelen
Gölgesini vuran bir katil benliğinde
Titrek gözlerinden akar giderim ait olmadığım dudaklara
Tutanaklarda isimsiz geçer suskunluğunda kimliksizliğim.
Ve bir çırpınıştır son vaveylasında ölüşü doğuşunun.
Yamaçlarında son bulan sensizlik,
Yokluğunda bir deli poyrazdır
Bileylediğin aşkı çıkar artık kınından
Sapla kuraklığında pul pul olmuş dallarıma
Akıt acımasızca kanı çekilmiş damarlarımdan...
Canan Korkmaz