ÂDEMOÐLU

Süzülüp giderken dünya üstünden,
Kimler geldi geçti, say Âdemoðlu.
Sula filizleri gönül testinden.
Kök salýp yeþersin, bey Âdemoðlu.

Gemin yürür iken çýkmadan hattan,
Doldur eteðini, “der”, bu hasattan.
Þeytanýn yolundan, kin ve fesattan,
Kendini arýtýp soy Âdemoðlu.

Haram tabaðýna ekmek banarken,
Kýsacýk ömründe, mülke kanarken,
Dünyalarý yutup doymam sanýrken,
Bir avuç toprakla doy Âdemoðlu.

Koþturdu peþinden nefes nefese,
Dizgin vurmak çok zor azgýn nefise,
Tutup koyamazsan onu kafese,
Halin nice olur Oyy Âdemoðlu.

Sanmayasýn sana uðramaz ecel,
An gelir yorulur tükenir mecal,
Ruhunu bedenden sökünce bir el,
Kapanýr defterin ey Âdemoðlu.

Uslan “Mahir” sen de, biraz yavaþ ol,
Ýlahi sevgiyle ilim irfan dol,
Nihayete erdi, hayat denen yol,
Azýðýn yok ise vay Âdemoðlu.

Mahir Baþpýnar