Demek ki kýrýlmýþsýn bana
Hangi umutlarýn yakarýþlarý duyulmadý, bilmem ki hakkýyla
Neden hüzün sinemi sardý, efkar nefesim için ne manidar ýsrýraplý nazardý
Yine kalbimde dinmeyen bir yara vardý, nereye baksam içim kararýr, sýzý kardý

Geriye hiçbir iz býrakmamýþtýn
Sanki kaçmak için vakti aralayan bir sanýktýn, niye sukut etmiþtin
Sancýlar içinde kývranan kederdin, sabýrla demlenen erdemdin, fark etmemiþtim
Demek ki taþlaþmýþ bir kalbin sahibiydim, kuytu kuyular misali þimdi çaresizdim

Kollarom bomboþ, aklým ne kadar þarhoþ
Niçin bu denli nezaket ve ihsandan yoksun bu gönül, bu kadar mý berdoþ
Kýrkýnlýðýn ne büyük gam, sessizliðin derinliðimden çokmayan ne hüzünlü dram
Artýk vakit tamam, yaþamak adýna yeise tutunmak kalbimin en ziyade bir bühtan

Yýllar geçti, mevsimler gelip yadýnla eridi
Akþamlar ne müþkil bir zamandý, sineme ektiðin mukadder elem, aþk ahýyla inledi
Sevda ne uzak bir limandý, hangi gemiye bakdsam sanki görünmeyen bir heyecandý
Her vakit andýðýmda içim sýzlardý gözyaþlarým ne zama aksa hicranýn yanýmdaydý

Hangi yapraðý koklasam hasretin sarardý
Hangi zamanda vuslat ruhumu ihya edecek, gönlüm gamdan arileþecek lahzaydý
Umut lütfun içinde hamiyetle manalaþan ne kutsi bir heyecandý mühlete adanmýþtý
Nasýl bir firkatin eþiðinde nefeslensem, edebi fakirlik yüreðimi daðlayan vicdandý

Mustafa CÝLASUN