Bu gece ruhumu izne
ayırdım.
Hayaller arası gezinip
duruyorum.
Başıma buyruk takılıyorum
gecenin bir yerine
Kendime gülümsüyorum,içten
içe.
Uzakta ki noktaya ilişiyor
gözlerim,
Gizlemişsin kendini,
Öte ki anılar arasına,
Sıkışıp kalmışsın ben den korkarcasına.
Derinlere dalmış olmalısın
ki
Dingin fakat fersiz gözlerin.
Raftaki tozlu kitap gibi sararmış rengin.
Tanımakta zorluk çektim ‘sen
miydin? ‘o’
Yoksa ben mi benzetiyordum
sana,
Acaba? Dedim.
Tanıdım vefasızın ta
kendisiydin.
Ne garip;
Sensiz olmak kolay değil
unutamam diyordum,
Ama unutuyormuş insan.
Yaralar derin olsa da ilaçmış her şeye zaman.
İlk verdiğin kırmızı gülde
bura da
Yazdığın mektuplarda bir
yerlerdedir
Mürekkebi silinse de
Sen den arta kalan önemsiz
bir kaç satır
Okuyup da anıları deşmek
yersiz.
Hafızamdan her şey silinmiş
olsa da
Bilmem kaç mevsim önce bu
mevsimdi,
Tanışmıştık biz.
Bu gece;
Yokluğunun hatırlanmayan zaman
dilimine
Boş kadehimi kaldıracağım,
Şerefe diyeceğim…
Beni kaybettiğin günün
şerefine.
İhanetini hançer gibi
saplamıştı yüreğime,
Daha dün gibi değimli?
Gözümden bir damla yaş
düşmedi
Buz tutmuştu
Damlalar sağanaklara
dönüşüp,
Yüreğimde çağlayanlar
oluşturdu.
Kapattım raflardaki tozlu
kitapları,
Turkuaz gecelere saklıyorum yaşanmışlıkları.
Aynada ki yansımalara
Birer birer,ekliyorum
kahkahaları.
Akreple barışmalı diyorum yelkovan
Benim için işlemeli bundan
sonra ki zaman.
Dünya bana doğru dönmeli
ve
Yeniden yazılmalı…
Mutlu sonla bitmeli bu roman.
Sen;
Çık artık hayallerimden,tozlu
raflarda yeniden al yerini,
Sadakatten vefadan uzaksın sevgili…
Gamze YAĞMUR
24.04.2012