AH İLE EYVAH BENİM
Bahtımın karanlığında gündüz gözüyle
G/örülmüş bir düş sanıp gördüklerini
Sakın ola kötüye yorma
Merak ile pür telaş ile
Kimdi bu diye sağa sola sorma
Yüreğinde gizlice, dolaşan seyyah benim
Varlığın varlığımdır, bilirsin
Aynaların yokluğunda bile imrendiği
Gül yüzüne hüzün bulaşmasın
Gam ve kederin içinde delirdiği anlarda
Başka ezgiler diline dolaşmasın
Her dem seni inleyen, sultanı yegâh benim
Eskizler çizdiğim resimlerini yaptığım
Adını tekrar tekrar şiir diye yazdığım
Yırttım attım kıskandığım kağıtları
Gidişlerin ve dönüşlerin fırtınalı denizlerinde
Sen ağlama dillendirme ağıtları
Ebediyen sürecek, ah ile eyvah benim
Rüyalarda artık gece gündüz gördüğüm odurki
İki ayrı ırmak iki ayrı deniz
Uzaklaştıkça her daim birbirine doğru akan
Artık bundan gayrı söz söyleyemem
Gönlümüzü sönmeyen ateş olup yakan
Sevda dedikleri hâl, kâh sensin yar, kâh benim
Yaptığın her hamlede, mat ettiğin şah benim
Ruhunun aklığına, vurulan siyah benim
Muhammed Mehmet GÜL
