YOKLUĞUN RENGİ
 

Gün aşırı bir vakitte ufuk kızıl kızıldı
Yokluğa yolculuk apansız kapıma dayandı
Kaçmaya tedbir almaya bile gerek duymadım
***Gelişi öylesine pervasız öylesine ayan beyandı




Ortalık sütliman değil kıp
kırmızı yangın yeriydi
Ekmek yandı
güller yandı denizlerde su yandı
Ben varlığımın peşinde doludizgin koşarken
***Bütün renkler sırayla yokluğa boyandı




Azıksız çıktığım yokluğun bu son seferinde
Gün doğuşuyla karşıma çıkmaz çöller uyandı
Yokluğun rüyasına yok yok diyerek yatarken
***Şöyle bir maziye baktım da sadece bir andı.

 

 



Muhammed Mehmet Gül
 
 
( Yokluğun Rengi başlıklı yazı muhammed-meh tarafından 16.07.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.