Hüzünlü Ve Yalnız
Hep hüznü yaşadım
Üzüldüm, ağladım, yalnız kaldım.
Ama yine de bir umut vardı içimde,
Bir gün gelecek mutlu olacağım diye.
Bir gün kapım çalındı nihayet!
Büyük bir umutla mutluluk kapımı çaldı sandım,
Büyük bir umutla kapımı açtım.
Hüzün ve hayal kırıklıkları artık bitsin,
Sımsıkı sarılayım ki mutluluk gitmesin,
Çünkü artık üzülmek istemiyorum dedim.
Sımsıkı sarıldım mutluluğa.
Yüreğim yandıkça, kanadıkça
Daha çok sarıldım mutluluğuma
Çünkü zor bulmuştum mutluluğu.
Hiç kaybetmek istemedim
Zaman geçtikçe fark etmeye başladım ki
Sımsıkı sarıldığım mutluluk;
Meğer koca bir hüzünmüş.
Mutluluk diye hüzne sarılmışım,
Hüznü mutluluk sanmışım.
İşte şimdi yine hüzünlü, yine yalnızım.
(
Hüzünlü Ve Yalnız başlıklı yazı
Oğuzhan ATEŞ tarafından
22.07.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
