Ben, ak denizi seyreder olurum.

O gün denizden, bir meltem eserse,

Kýzmak ne kelime mesut olurum.

Meltem dolaþýr, o gün saçlarýmda,

Görenler, derin bir uykuda sanýr,

Gülerek bakan olur’ da, karþýmda,

O bakan kem gözler, yanýlmýþ olur.

Deniz kýzýla döner, akþam olur,

Ölüm beni, yavaþ yavaþ yoklarken,

Dallardaki kuþlar ötmez olur,

Olduðum yerde ben can çekiþirken.

Belki bir bardak düþer çay dökülür,

Bir anda kollarým, yandan düþerken,

Belki’ de, aðzýmdan kanlar fýþkýrýr,

Beklenmedik anda, ölüm gelirken.

Yýldýz kayar ölüm bana gelince,

Belki yaðmur kar yaðar kýþ gelmeden,

Yapraklar sararýr, beni görünce,

Rüzgar eser savurur güz gelmeden.

Düþ olur ölürken hayat hikayem,

Dökülür geçmiþimden, neyim varsa,

Gök mavi kürsüden okunur künyem,

Ben düþ kurarken ölüm eðer yarsa.

Ölüm bana bir kez gelmeye görsün,

Deniz kudurur, çarpar taþlara,

Demen bana yüzünü þeytan görsün,

Biriniz götürün, atýn daðlara.

Gel ey ölüm gel de þu hasret bitsin,

Bu can fedadýr sana gel, gel artýk,

Ey ölüm bak burdayým sen nerdesin,