Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen diye başlayan sözlerle başlıyor hep sözlerim,
Hakim olamadığım bir yenilmişlik hakim sözlerime.
Hakimiyetini üzerime kurduğu andan itibaren senli sözlerim.
Ne zaman senli sözler duysam, ne zaman senli sözlerle cümle kursam içim sen doluyor.
İçimden seni koparmaya çalışan bir şeyin olduğunu;
Kopamadığın kadar da kaçışların var benden...
Yolun buraya kadar gelmesi,
Devamı yokmuş gibi görünmesi ne kadar da tuhaf değil mi?
Oysa yol; bitmiş gibi değil.
O kadar da devam edilmek ister gibi duruyor ki...
Dile gelmesi an meselesi, neredeyse bize hükmedecek...
Belki de ihtiyacımız var buna...
Hiç bir yol kendini bu kadar kısa hissetmemiştir, hissettirilmemiştir...
Ekmeyi öğrendiğim gibi kelimeleri, bitirmeyi de öğrendim.
Girdiğim, gezip dolaştığım şiir bahçesinde...