Sen ne utanmaz allanmaz þeysin

Her þeyin çoðunu

Güzelin en güzelini istersin;

Ve sen kendini dev aynasýnda görürsün

Kendini, bir þey sanýr.

Hem kendini,

Hem de beni, üzersin..

Baþýn var aklýn yok;

Yüzlerinde bakýlacak hal yok;

Kýrýþ, kýrýþ olmuþ bak aynaya her yerleri,

Sense sanýrsýn,

Kýrþehir’ in yediveren gülleri;

Ey gönül;

Kendini bilmez deli gönül;

Aynaya bakmazsýn haline bakmazsýn,

Sen,

Ne, utanmaz allanmazsýn;

At gözünle çayýr yer,

Üstüne bir de, gül koklamaya kalkarsýn..

Ah gönül;

Nedir, þu senden çektiðim;

Dur durak nedir, öðretmedin bana,

Sen;

Aðzýma bir parmak bal sürdün;

Ve yetmiþe dayadýðým, merdiveni yýktýrdýn

Alýnmaz kaleleri aldýrdýn bana..

03 Ekim 2012