GERİYE KALAN YAPRAKLARIM
Sevmeyi öğrendim seninle
Seni sevdikçe sevdim hayatı
Sevgi yolumda büyük sıçrayışımdın
Beklentim olmadan, karşılıksızdın
Sevilmeyi öğrendim seninle
Korkakça, kaçamakça sevilmeyi
Bahçendeki mutlu çiçeklerden uzakta
Yalnız bir gelinciktim dağ başında
Yüzlerce yıldır yüzlerce insan
Bulur birbirini yıldızlar arasından
Seni bulmanın mutluluğunu öğrendim
Yüzlerce teşekkürle duydum şükran
Gülmenin, mutlu olmanın ayıbını öğrendim
Gözlerimdeki ışıltıyı saklamayı
Elin bana dokunduğunda erimekten korkup
Senden en uzak sığınaklara saklanmayı
Sabahları kafamda cümlelerle uyanmayı
Şarkılarla dolaşmayı öğrendim
Sesini, kokunu, var oluşunu hissedip
Hislerimin arasında boğulup çıldırmayı
Uyanmayı öğrendim bir gelincik tarlasında
Güneş’e aşık olmayı, ona sadık kalmayı
Öğrendim Güneş’in bir yüzü yandıkça
Sevmekten ve sevilmekten mahrum kalmayı
Sevmenin aklımda ya da kalbimde değil
Yolumda bir tuzak olduğunu öğrendim
Sevgi şiirleriyle karşıma çıkan aşkı
Ayrılık şiirleriyle noktalamayı öğrendim
FUNDA GÜR
