Kendisini arayan insan denen biriyim,
Her aczinden habersiz, zavallı bir diriyim.
Ben kendimin dışında, herşeyin içindeyim
Uzuv uzuv, hücre hücre
Merkez merkez, çevre çevre...
Akıl veren verene, şaşkınlık içindeyim
İçim içimi yiyor. Ben neyim, neredeyim?
Nasıl, nedeni geçtim, cevapsız niçindeyim.
Her şey bir yana;
Kulağımda fısıltı tekrarlar hece hece
Kâinatın içinde, insan en zor bilmece.
Gözlerim:
’İşte senin vücudun, suratın, kulakların.
İşte senin saçların, ellerin, ayakların.
İnsan,
Gördüğümdür.’ Diyor.
Her şey bir yana;
Kulağımda fısıltı tekrarlar hece hece
Kâinatın içinde, insan en zor bilmece.
Aklım:
’Usanmadan dilinde,
Tesbih gibi çektiğin,
Ben ben ben
Biraz et, biraz kemik,
Az biraz da kandır.
İnsan,
Erdiğimdir.’ Diyor.
Her şey bir yana;
Kulağımda fısıltı tekrarlar hece hece
Kâinatın içinde, insan en zor bilmece.
Gözümün gördüğüne, aklımın erdiğine,
İşte ben buyum, desem,
Bedenin efendisi ruhum, itiraz eder.
Sonra,
Sorular gelir peşpeşe.
’Gözler, nereye kadar görür? ’
’Akıl, nereye kadar erer? ’
’Senin aslın madde mi? ’
’Ruh diye bir şey yok mu? ’
’Gördüklerin değilsen, gerçek sen neredesin? ’
Nasıl, neden, niçinler uzar da uzar gider.
Yıldırım çarpmışa dönerim.
Yüreğim balyoz olur, döver gögsümü döver.
Her şey bir yana;
Kulağımda fısıltı tekrarlar hece hece
Kâinatın içinde, insan en zor bilmece.
Gözlerime, aklıma bir bıraksam kendimi,
Kaybolurum,
Kendi denizlerimde, pusulasız gemi gibi.
Bastığım toprak kayar,
Baktığım gök sallanır,
Tutunmak isteğim,
Dallar kurur, kırılır.
Vicdanımın hür sesi, hep ikaz eder beni:
İyilikte melekleri, kötülükte şeytanı,
Geride bırakan insan, önce kendini tanı.
Her şey bir yana;
Kulağımda fısıltı tekrarlar hece hece
Kâinatın içinde, insan en zor bilmece.
Dünyaya geldiğim ilk günden beri,
Bıkıp, usanmadan hep aradığım
Varlığımın cevheri.
Var olmak, istemektir,
Var olmak, sevmektir,
İstiyorum, seviyorum,
Ben varım, biliyorum.
Bilebildiğim kadar,
Ne ruhsuz bir bedenim, ne bedensiz bir ruhum,
Madde, mânâ sentezi inşa olmuş bir kulum.
Her şey bir yana;
Kulağımda fısıltı tekrarlar hece hece
Kâinatın içinde, insan en zor bilmece.
Daha çok var, çözülecek muamma,
Bildiğim, denizde damla,
Ben, bana meçhulum
Her şey bir yana;
Kulağımda fısıltı tekrarlar hece hece
Kâinatın içinde, insan en zor bilmece.
