çorluda otururken  karayolları onyedinci bölge bakım şefliğinde  hizmetli olarak işe başladım  o iş yeri gerçekten  piyango gibi muhteşem bir iş yeriydi kim işe başlamışsa ev sahibi ve emekli olmuş o iş yerinden hepsi çok memnundu çalışanların  ama bir şartları işi bırakan bir daha asla geri alınmıyordu kesindi bu emir çok iyiydi patronum bayan olması beni daha çok mutlu ediyordu bir anne olarak tüm sıkıntımı dinliyor yardımcı oluyordu sekreter fatma hanım ben ve patronum çaycımız nurşen hanım çok iyi anlaşıyorduk işimi çok seviyordum çocuklarıma annemler bakıyordu yakındık onlarla  sonra benim yanıma işe aldırdım annemi birlikte çalışıyorduk babam bakmaya başladı çocuklarıma oğlum 5 kızlarım 7 ve 6 yaşlarındaydı bir süre sonra babamda işe başladı  işim çok iyiydi  bırakmak istemiyordum   karşı bir komşum vardı zonguldaklıydılar kadın ben evdeyim sürekli oğlunu bırak ben evde bakarım dedi  ben bir ay böyle idare ettim ama bir gün kadının kocası ciddi bir kavga etmiş evde sarhoş olduğu için kırıp dökmüş evi oğlum korku içinde kalmıştı eve geldiğimde
sonra oğlumu imkansız o eve   gönderemedim kadın ne yaptıysa oğlum gitmedi ağladı tepki gösterdi iş yeri bana bir süre izin verdi oğlum için   sonra o ailenin 17 yaşındaki bekar kızı işi bırakmıştı iş arıyormuş annesi bana geldi çocuklarıma bakabileceğini söyledi  işimi kaybetmemek için  kabul ettim  bu kız işe başladığında ilk günlerde gayet iyiydi günler geçtikçe sigara içmeye başladı sigaramı alın dedi aldım yemek te yapmıyordu ben sabah giderken kahvaltıyı hazırlardım çıkardım ama eve döndüğümde masa halen dururdu bıraktığım gibi  sonra telefon faturaları yüksek gelmeye başladı  ama en önemlisi çocuklarımda bir gariplik vardı günden güne zayıflıyorlardı oğlum hastaydı  nefes alamıyor gibiydi koşamıyor çok hareket etmiyordu sürekli ağlıyor bana işe gitmeyim diye sarılıyordu her halde sevmedi bu kızı diye düşündüm kız çok güler yüzlü davranıyordu benim yanımda sarılıyor seviyordu iyi ama bu çocuklar neden bu kadar çok değişti  2 ayda  sonra çocuklarım birbirini dövüyordu   hiç kavga etmezlerdi benim yanımda  çalışıyordum ama aklım çocuklarımdaydı  bir şeyler canımı yakıyordu  sebebini anlayamadığım bir acı vardı sürekli yüreğimde sonra kış ayındaydık soğuktu havalar ev kaloriferliydi  ama üşüyorlarmı doyuyorlarmı hep aklımdaydılar bir gün telefon geldi evden oğlum bayılmış acil  hastaneye götürdüm duyduklarım beni dehşete düşürdü oğlumun kafasında bir şeyle vurulduğu için şişmişti mosmordu vucudu  ve nefes darlığı vardı röntgen çekildi doktor yanında çok sigara içilmesinden olduğunu söyledi aşırı kansızlık ve vitamin eksikliğinden serum takıldı akşam eve geldiğimde oğlumun başında ne olduğunu düşünüp durdum bana koltuktan düştü dedi bakıcı kız sabah işe gitmedim kıza izin verdim o gün gelme dedim ama sanırım o unuttumu bilmem anahtarı vardı onda evin eşimle biz daha uyuyorduk  ki bir anda yatak odasının kapısını biri açtı inanamadım karşımdaki bakıcı kız beni görünce dehşet içinde kaldı ben kalktım ne  arıyorsun odamda sen izinliydin dedim kızgın bir tavırla ben seni işte sanmıştım dedi pişkin bir tavırla bir anda sinirlerim inanılmaz bozuldu aklıma kötü şeyler geldi ve işine son verdim o gün   parasını verdim anahtarımı aldım işine son verdiğimi söyledim  sonra çocuklarımla kahvaltıya oturduk kızım anne biliyormusun tolganın kafarasına  ne oldu ne oldu kızım dedim o abla onu dövdü inanın sadece kızıma bakakaldım sanki donmuştum  sanki kafamdan kaynar suyu döktüler  nasıl kızım dedim anne bizi banyoya  götürüyordu     sandalyede bağlayıp kapıyı kilitliyordu akşam sen gelince çıkarıyordu bazen de bizi eve kilitleyip gidiyordu akşam geliyordu sen gelince bazende erkek arkadaşını arıyordu saatlerce evden telefondan konuşuyordu  yemek isteyince dövüyordu yanımızda bir paket sigara içiyordu biz dumandan nefes alamıyorduk  meğerse oğlum bir kaç kez bayılmış evde haber vermemiş bana kızlarıma  yüzüne tokat attırıyormuş gülüyormuş ben ne yaptım ALLAHIM  ben kime teslim etmişim canlarımı meleklerimi  komşularım geldiler onlarda anlattılar çocukların anlattıklarını kapıyı kilitleyip erkek arkadaşıyla kafe de görmüş komşular çocukları sormuş komşum kilitli kapı bir şey olmaz onlara demiş nasıl dayanır bu anne yüreği bu duyduklarına   nasıl canım yandı nasıl kahroldum nasıl ateş oldu kalbim ben kime güvenmişim çocuklarımı kendi ellerimle çocuklarımı işkenceye bırakmışım işi bıraktım çocuklarımla ilgilendim hastaneler terapiler yarası çok derindi belliki çocuklarımın  bakıcı kızın ailesiyle  ciddi  bir tartışmamız oldu kızımamı inanıyorsun küçücük çocuğamı diyordu annesi yazıklar olsun oysaki her şey ortadaydı kavgamız uzun sürdü çocuklarm iyileşmezse dava açacağımı  söyledim üzerime yürüdüler tehditler havada uçuştu sonra bir hafta aradan sonra taşınmışlar ben görmedim gittiklerini hiç de umurumda deyiller di zaten   canım yanıyordu çocuklarımın yüzüne bakınca bu vicdan azabı beni öldürüyordu çok pişmandım çok keşke işe gitmeseydim keşke çocuklarımı bırakmasaydım  sürekli bu  vardı aklımda dilimde bir daha bakıcımı tutmak tövbeler tövbesi olsun siz siz olun çocuklarınızı kime bıraktığınıza çok dikkat edin arada eve gelip zamansızca kontrol edin ama en güzeli mecbur olmadıkça çocuklarınızı bırakıp çalışmayın şimdi oğlum 15 yaşında ama halen  psikolojik destek alıyor terapiler alıyor üstünden yıllar geçsede yüreğinde  kapanmayan yaralar iyileşmedi halen üzerinden onca yıl geçti ama ne zaman hatırlasam ağlarım yüreğim yanar  meğerse benim yüreğim boşuna yanmamış onların acısıymış içimdeki  aylarca işkence çekmiş çocuklarım  nasıl nasıl farketmedim diye kafamı duvarlara vursam ne fayda olmuştu olanlar  kendimi parçalasam ne fayda 





( Bakıcının Çocuklarıma Yaşattığı Acı başlıklı yazı hanife duman tarafından 11.12.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.