21.ÇOCUKLUK   ANISI

 

         Yetim   kaldım, bunca  zaman  geçmiş  aradan.    

         Çocukluğu  yaşamadım , puslu  kötü    havadan .

         Öyle   bir  acım  vardı  ki  kalbi   kanatan.

         Sana  sığınmıştım   ey  YÜCE   YARADAN .

 

         Ne  çocukluğu  yaşadım,   ne  sevgi  tattım ,

         Ne  baba  tanıdım ,  ne  ana  kucağında  yattım ,

         Dağdan  odun  toplar  iken  ellerimi  kanattım .

         Kendimi  gurbete  çok küçük   yaşta  attım .

 

           Karda  kışta  çırılçıplak  ayakla ,

         Dağa  gittim  zorbalıkla ,  dayakla ,

         Çalış ,  didin  para  kazan ,  ne  hakla !

         Acı   günleri  unutma ,  kâbus  gibi  sayıkla !

 

Yıllar  geçer  iken ,  uzaklarda  gurbette ,

         Neler   öğrendim,  neler  mektepte .

         Yine  de  köyüme  mektuplar  yazdım ,

         Fakat  uzun   zaman  boynu  bükük  çâre-sazdım .

 

 

 

 

22.ÇOCUKLUK   ANISI ( 2 )

 

         Bazen   mazi  derim  ,  döner  bakarım .

         On  yaşın  altını  tekrar ,  tekrar  yaşarım .

         Bir  köy  ki  küçük , kırlar, tarlalar,  bağlar ,

         Bir  çocuk  ki  yetim  kalmış ,  durmadan  ağlar .

 

         Ne  anne  kucağı ,  ne  de  ninnisi ,

         Salıncakmış ,  beşikmiş ,  bunlar  da  nesi ?

         Tek  gözlü  bir  oda ,  seksenlik  bir  nine ,

         Duyduğum  sıcaklık ,  yalnızca ,  Onundu  yine .

 

         Okullu   olmuşum  ,  ilk  senesi  hatırımda  yok ,

         Tek  bir  sınıf ,  tek  bir  eğitmen ,  talebesi  çok .

         Talebeler  büyük ,  küçük   her  yaştan ,

         Memleket  yeni   çıkmış ,  belli  ki   savaştan

 

         Bir   çocuk   görürüm ,  ne  üste  var ,  ne  de  başta ,

         Çıplak   ayak   dolaşırken ,  karda  ve   kışta ;

         Çocuk   yaşta   öğrendim   çile  çekmeyi

         Gurbette  aramam  gerek  artık  , aşı  ekmeği .

 

          İlk   tren  yolculuğu ,   henüz   çocuk ,  bendeniz !

         SABANCI  GÖLÜ’NÜ    sandım  büyük   bir   deniz ,

         MARAMARA’YI  görünce   hayrette   kaldım .

         Güneş   batar   iken   hayale ,  ummana   daldım .

 

         Köyden   göçtüm   şehre  ,  bu  sefer   , sıla   hasreti ,

         Çıkaramam   başımdan   buruşuk ,  eski   kasketi .

         Çarığı   çıkarıp ,  ibret  için ,  toprağa   gömdüm ,

         Köyden   çıktım  amma   sanki  bir  rüya   gördüm .

 

         Öksüz  ve  yoksul ,  zorda  kalınca         

         Çocuk   yaşta  düştüm  gurbet  yoluna .

         Yaşam  savaşına  gurbette, ilk  kez  dalınca ,

         Tutunmak  istedim , candan  bir  dost  koluna .

 

 

(Şiirlerime  güzel sesiyle değer kattığı için

 Güzin hanıma teşekkürler)

 

 

 

 

( Çocukluk Anısı başlıklı yazı coni tarafından 11.01.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.