Online Üye
Online Ziyaretçi
Hafızamda,
Eski çağlardan bir isim,
Bugünlerden öylesine bir tarihti Karya !
Ta ki kirpiklerim,
Mavi bir yengecin kıskacına teslim olana kadar...
Bafa'da yıldız,
Gökova'da mehtap düşünce anladım,
Kalbimdeki ağrının nedenini...
İlyada destanından mirasmış hüzünlerim,
İyonya'da servetmiş bıraktıklarım...
Menderes nehrinde boğulan aşklara inat,
Kolonilerin ateşi kızıl akşamlar yaratırken,
Yaşamıştı gözlerim mavi düşleri...
Çakır düşlerin oltasında;
Tenimize dokunmuştu güneş,
Ve
Ruhuma Karya'nın gözleri kaymıştı,
Mavi gökyüzünden...
İlk defa,
Bir çift mavi esir alırken şiirleri,
Kalemin notası teğet geçiyordu,
Siyah geceleri...
Aşk;
Luvi dilinde yeniden yazılıyordu,
Ve,
Grek dilinde söyleniyordu artık şarkılar...
Heredot'un heybesinde saklı yalnızlığım,
Şimdi,
Seril'de raks ediyordu en mavisiyle...
Kumlara uzanmış barların sahilinde,
Yalınayaklara valsini sunarken dalgalar,
O gece;
Tümülüslere terkedilmişti yalnızlıklar,
Ve,
Karya'nın mavi gözlerinde parlıyordu hayat...
Müzik ellerimizi tuttuğunda,
Üzerimde kral Amintas'ın kıyafeti,
Rodos'lu şövalyelere hükmediyordum sanki...
Beklentilerin,
Aynı kadehte yüzdüğü o gece,
Eminim ki;
Hiçbir kale bu kadar kolay ateşe verilemezdi;
Ve,
Bir çift mavi;
Ancak bu kadar teslim alabilirdi,
Yüreğimin Akropol'ünü...
Dedim ya;
Hafızamda,
Eski çağlardan bir isim,
Bugünlerden öylesine bir tarihtin;
Şimdi ise;
Arzuların,
Özlemlerin,
Pamuk düşlerin,
Ve
Mutlu yarınların alfabesisin artık,
Karya !
Bülent KAYA