1
İnsandan hayvana, dikenden güle
Her bedene bir can veriyor toprak
Parça, parça olup denizden çöle
Yine yaşam için eriyor toprak
Topraktır Âdeme ana kucağı
Ormanı, tarlası, bahçesi, bağı
Lale’si, Sümbül’ü, çiçekli dağı
Cenneti önüne seriyor toprak
Yağmuru emiyor eşmesin diye
Sel vurup tenini deşmesin diye
Meyvesi dalından düşmesin diye
Kökleri sımsıkı sarıyor toprak
İnsanlık evren'i dolaşsa bile
Topraksız yaşamı bulmak nafile
Tohumu besleyip özsuyu ile
Hayat hamurunu karıyor toprak
Hırsıza kâr olmaz onun sirkatı
Cevher fışkırıyor yerin her katı
İçinde barınan tüm mahlûkatı
Doğa'nın şerrinden koruyor toprak
İlk önce barınak; Mağradan, han'a
Bilirsen; ayrılmaz dost olur sana
Pişirirsen; çömlek olur sofrana
Daha ne işlere yarıyor toprak
İster hayvan olsun, isterse beşer
Güzel, çirkin demez, bağrına döşer
Gün gelir her cisim toprağa düşer
Akıbet; son durak oluyor toprak