Online Üye
Online Ziyaretçi
GÜNDÜZÜ KOVALAMAZ OLDU GECE
-güneş batıdan doğdu indi yıldızlar yere
ay döndü karanlık yüzünü gündüzü kovalamaz oldu gece-
say ki
dağlar mağrur başlarını eğerken karlı
kartallar anladılar
ki bir daha yüksekten uçamayacaklar
artık serçelere yoldaş oldular
dengesi bozuldu doğanın ayakları boşluğa takıldı kuşların
kuytularında sevişen ayılar mağaraların
çok utandılar insana nispetle
ortada bulunca kendilerini
kaçacak yer aradılar
yandı kül oldu yağmur ormanları
buharlaştı amazon
ateş püskürdü buz dağları
penguenler paytak paytak koştu
sağa sola
denizler kabardı yerin dibine çakıldı dağlar
bir damla su kalmadı yeryüzünde
balıklar şaşkın bakakaldılar
büyük balığın küçüğünden farkı yoktu
eşitlendi her şey sona erdi üstünlük
kayboldu mavilikler gökyüzünden, denizlerden
bitkilerin yeşili soldu kara bir duman kapladı etrafı
yerle bir oldu gökdelenler
lüks semtlerle varoşlar birbirine girdi
koşuşurken misket oynayan çocuklar şaşkın
sağa sola çığlıklar eşliğinde
aramaya koyuldu kaybolan evlerini
birden korkunç bir ses duyuldu
kulakları sağır eden yürekleri ağza getiren
bütün canlılar yere yığıldı
varlık için bu bir ölüm
ya da
ilk geldiği hale geri dönüşün başlangıcıydı
"zamanın demir atma vakti gelmişti"