Online Üye
Online Ziyaretçi
CAN İÇİNDE CANAN
Elini ver bana; sıkı sıkı tut.
Omzumda uyuyup kendini unut.
Verilen mühleti verimli kullan.
Dağları yüklenme hafiften yollan.
Düşersen düşlere çıkarsın sallan.
Yanında gafleti getirme, kurtul.
Elini, yüzünü yıka, huzur bul.
Eriyen karların soğuk suyuyla.
Olma aldatıcı iblis huyuyla.
Sakın ha, konuşma, dipsiz kuyuyla.
Hâkim ol kendine azıtma fazla.
Hak yoluna yönel, oturma nazla.
Gönlünde her zaman yaşat bir umut.
Duyguların olsun bazen de somut.
Dalda siyah güle bakarken düşün;
Zihninde yoğurup gördüğün düşün,
Peşine düşmezsen üçün ve beşin;
Maddeden fariğ ol, manaya yönel.
Göreceksin sana yetişecek el;
O el ki, her şeyde temel olacak;
Arkanda, kalbinde seni bulacak.
O’ndan uzak duran tümden solacak.
Görevi aksatma sarıl dört elle.
Sıdk ile çalış ki olasın gülle.
Ekmeği iyice çiğne sonra yut.
Ağrıyan yanını duayla uyut.
Uzak dur, kâr umma, asla zalimden.
Kurtulan olur mu hiç mezalimden;
Yoksun kalıyorken cumhur âlimden?
Bir bela, musibet gelince başa,
Sığınırlar kaçıp dağa ve taşa.
Yataksız, yorgansız bembeyaz karda,
Yatarlar ayazda; sular akar da,
Herkesi bırakır çıkmazda, darda.
Kurda, kuşa bakıp yol, yordam bulmak,
Kolay mı; kardeşe, hep hasret kalmak.
Can içinde canan yıkılmaz anıt.
Unutan insana duygular kanıt.
Bakınca göz kırpma yârine açık,
Bakınca şaşırma, deme o kaçık,
Kat kat muhabbete, sıra sıra çık,
Sevgiyi içerden duyumsayarak,
Sevgiyi, gösterme; günü sayarak,
Kalpten kalbe yayıp yaşa doyunca,
Haksızlık görürsen durma koyunca
Koru, kolla, gözet ömür boyunca.
Umudu yitirme söz tut; söz, kesin…
Kanıttır mizanda sözü herkesin.
(11.06.2012 / Elazığ)
Güneri Yıldız