“Mutluluk,varılacak bir istasyon değildir;
hayatboyu yapılacak bir yolculuk şeklidir..”
---------------MONTESQİEU
/ Yolum da,yolculuğum da,istasyonum da hep sensin../
İnsanların herbirisi,elbet bişekilde yaşar,
Yaşam süreleri belki,mutlulukla dolar-taşar.
.
Tevekkül ederse ,insan kendini mutlu zanneder,
Karamsar gönüllerdeyse,yerleşir binçeşit keder..
Son bikez görsem düşümde…Mutlu olurdum elbette,
Nurlu hayali gözümde,buluşmasak ta Cennette…
Sanki bir günah işlemiş gibi cezalandırıldık…
O biryana,ben biryana..İstemeden ayırıldık…
Birbirini seven iki genci gurbete saldılar,
Sonunda da,yarım asır süren hasrete attılar !..
Fırtınanın savurduğu kurumuş yapraklar gibi..
Tıpkı leyleğin yuvadan attığı yavru misali .
BİZE SORAN OLMAMIŞTI.! Böyle karar verilmişti..!.
Nolduğunu anlamadan,biletimiz kesilmişti..
KÂLBİMİZİN YANDIĞINI aileler bilemedi..
Kulak verip,biraz olsun,,kimse bizi dinlemedi..
Onca sözü,yeminleri…Biz boşuna mı yapmıştık..?
AŞKIMIZI bırakıp ta ,keyif için mi kaçmıştık..?!
Hep kendimi suçlayarak,gözyaşı döküp-yaşadım..
Yüreğimde,bu kaçışın pişmanlığını taşıdım…
Nasıl biter bu acılar.!? Gözyaşım nasıl dinecek.!?
Bedenim karatoprağa girdiğinde mi bitecek.??
İşte benim hayat yolum…Ulaşmadı mutlu sona..
Birgün,ENSON İSTASYONDA kavuşurum belki O’na..
—–Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-09.04.2006