Kar mý yaðmýþ zülüflerin teline,

Dürülmemiþ papatyaya benziyor.

Yol vermiþ simanýz hazan yeline,

On dördüne giren aya benziyor.

Aðrýmamýþ aðrýmasýn baþýnýz,

Yýllarý seyrine saymýþ yaþýnýz,

Kalem ile perdah tutan kaþýnýz,

Kiriþi altýndan yaya benziyor.

Birbirine yaren olmuþ düþlerin,

Feleðin elinden kaymýþ iþlerin,

Bozmamýþ zinciri ergen diþlerin,

Katarý inciden raya benziyor.

Avlusunda dolanýrken konaðýn,

Gül destine revan olmuþ yanaðýn,

Mahyalanan sultan mührü dudaðýn,

Nar deminde tüten çaya benziyor.

Kara gözler yýldýz gibi gölgesiz,

Ak gerdana nur oturmuþ belgesiz,

Güzelliðin toplamýndan elde siz,

Vuslatî’ye düþen paya benziyor.

 Osman Öcal