kadar kapattım o defteri kalemler yoruldu bu can yoruldu
alevli kavgalarından usandı bu can
artık arama ne olur sustur o ağlayan gözlerini
bu kaçıncı pişmanlık bu kaçıncı yemin
bu kaçıncı yalan
artık neşter çektim yalan kokan her sözüne
seninle sevgimiz
doğunun o doğup büyüdüğümüz harabe evleri gibi
intiharlar sunma toprağa ne olur
bir sen değilsinki yanlız kalan
bırak uçurumlarda ,kartallar şahinler uçsun
bir rüzgar çıksa zaten ölüyorlar içimdeki
o kanatsız kelebekler
kanatlarını sen kırdın/ki unuttunmu ?
içimin kırık aynaları buz cam oldu
kış oldu yağıyor
bulutlardan sağanak sağanak bir bak göğe
beni ruhummuda/mı satın aldın sanki
göğsümden vurduğun bu kaçıncı mevsimdir
hep unutuyorsun kaderim ellerimde değildi sende biliyorsun
türlü oyunlarla oyuna getirdin sen
mahşerde mîzânda hesap ederse melekler kefâret isterim kefâret !
ağlamam peşinden yalnızlığı seçtim ben sen biliyorsun
bir başkasıyla özlediğin o hayatı kurarsın artık
içime astın dertlerin her hecesini zulamı zâkkumla doldurdun
duvardaki osaza vur bir elini nâğmelere çevirir beni her teli
benim artık hiç kimseye hayrım yok bilesin
anladım/ki turnalar öluyor ayrılınca eşinden
sana hiç beddûa etmedim sadece Allah'a havale ettim...
nûrcîhan
