Yýllar önce ilk þiirimi bir edebiyat sitesine astýðýmda on yaþ daha gençtim. Tabi benim ile beraber ya da benden daha önce de bir edebiyat sitesine girmiþ yazý paylaþmýþ olanlarda on yaþ gençti... Bir çoklarý ile sonradan tanýþtýk. Kimi ile yüz yüze kimi ile de Ýnternet ortamýnda görüþüyoruz...

Ýlk þiir, ilk nesir, ilk göz aðrýlarý tabi ki... Biz bir havalarda bir havalarda, zannedersiniz Nobel Edebiyat Ödülüne adayýz. Hemen eþe, dosta, akrabalara, yakýnlara duyurmak da lazým. ''Hþþþt! Amcaoðlu, dayýoðlu, hala kýzý, baldýz, bacanak, kayýnçolar, sýnýf arkadaþlarým, biraderler, bacýlar, ben de yazý yazýyorum okumak istersen filan fiþmekan edebiyat sitesinde.'' Okudular mý? Okumadýlar tabi ki... Biz küstük mü kimselere, bizi okumadýlar diye? Küsülür mü, asla! 

Benim daha kitabým da yok hem vallahi hem de billahi, kitapsýzýn birisiyim. Þekil olarak caným, yoksa iman ettiðimiz bir kitabýmýz var tabi ki her Müslüman gibi... Kim bilir eserlerimizi de bir gün kitap haline getirir, okurlar ile buluþtururuz...

Uzun yýllar edebiyat sitelerinde, lütfettiler site sahipleri, yöneticilik de yaptýk... Binlerce þiire ve nesre yorumlar yazdýk. Kimseden bir þey beklemeden yazdýk yorumlarýmýzý. Aman ben ona yazdým, o da bana yazsýn gibi bir hesap içinde olmadýk hiç bir zaman. Tek derdimiz edebiyattý, þiirdi, gülmece idi, deneme idi, makale idi...

Ýlk zamanlar otobüs ile þehirler arasý yollarda seyahat ederken bile, çevreme dikkatlice bakardým cepten Ýnternet'e girenlere, acaba edebiyat sitelerinde yazý okuyan veya paylaþan var mý diye... Hayýr olsa ne olacak? Hemen yanýna gidip de ''Oooo dostum ben de o þimdi nette gezindiðin edebiyat sitesinde yazýyordum da hhhm beni de okumþsundur belki...'' Adam ne desin ''Evet ara sýra bakarým göz ucuyla, siz kimdiniz, hmmm yok yok sizi okumadým.'' Ýþte böyle muhabbetler. ''Bak sen yerle bir oldum þimdi benim gibi büyük bir yazarý okumamýþ arkadaþ ne büyük bir eksiklik.'' Eksiklik tamam da, benim için mi, onu için mi eksiklik orasý belli deðil...

Ýnsan egosu gereði beðenilmek ister. Kimden gelirse gelsin övgüler baþýmýzýn tacý olur bir anda. ''Vayyy abicim nasýl yazýyorsun ya, keþke ben de senin gibi yazabilsem.'' Havalar binbeþyüz ''Tabi ollum pöh pöh pöh! Ne emek verdim ben bu edebiyata biliyor musun, saçlarým aðardý bu yolda'' Saçýmýzýn beyazlarý, þiir, öykü yazmadan önce de vardý... Külliyen palavra... Bir gurur, bir gurur biz de alçak daðlarý ben yarattým yüksek daðlar babamdan dedemden miras kaldý. Böyleyken böyle iþte durumlar...

''Beni özleyin anacýðým.'' derdi, merhum Levent Kýrca'nýn karýsý Oya Baþar Olacak O Kadar da. Siz de ''Beni okuyun anacaðým, okumakla da kalmayýn, hatta bir sonra ki yazýmý da özlem ile hasret ile aþk ile bekleyin mi desem, ne desem bilemedim ki?''

Anaaam! Sen de okuyor musun beni? ''Gel oðlum gel otur bakayým þöyle yamacýma da sana bir güzel okuyayým, nazar varsa üzerinde çýksýn, dur bakayým baþ örtümü de takayým, tesbihimi de alayým.'' Sen de onu mu dediydin ya anne? Neyse oku bakalým oku da kýsmetimiz açýlýr belki de kitap mitap çýkartýrýz, bitap düþmezsek eðer ki...