Aralığın Sonu Aylardan
Aralığın sonu aylardan.
Soğuk rüzgar esiyor dışarda.
Serpiştirdiği yağmurun.
Üşüten damlalarıyla.
Sokaklar boş ağaçtan kopan yapraklarla.
Dolmuş her yanı.
Hüzünü çağrıştırıyor gördüğüm kareler.
Dipsiz kuyuya düşmüş misali.
Alıp götürüyor beni geçmişe.
Özlediklerim var özlemediklerimde.
Hepsinin adı unutulmayan anı.
O günleri geldiğim bu günlerle kıyaslarsam.
O zamanlar daha güzel geliyor bana.
Çünkü bir kahvenin kırk yıl hatırı vardı.
Söz senetti sözler yürekte samimiyet vardı.
Şimdi hepsinin adı kalmış.
Kendilerini gören yok.
(
Aralığın Sonu Aylardan başlıklı yazı
ÖNDER_34 tarafından
31.12.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
