Hayat bu bazen ağlarsın.
Bazen gülersin.
Yaşadıklarını satırlara dökerken.
Gözlerin dolar yazarken.
Bir dağın zırhını delip.
İçindeki volkanları dışarı atmak gibi.
Tıpkı şu an yaptığımın aynısı.
Neden diye sorma.
Belki gecenin sessizliği dokundu bana.
Ya da düştüğüm boşlukta.
Canım çok yanıyor.
Hepsi cevapsız işte.
Şimdi anladın mı.
Sorularına neden cevap veremediğimi.
Yağmur eksik olmuyor.
Bu gece gözlerimde.
Sağnak halinde hemde.
Yazarken bazen duraksıyorum.
Derinlere daldığım için.
Tekrar yazmaya devam ediyorum.
Uyandığımda o derinlerde.
Şimdilik bu kadar.
Hani şiirden çok.
Biraz mektuba benzedi ya.
Olsun böylece sana içimi dökmüş oldum.
Yanımda olmasanda yinede derdimi dinlemiş oldun.
Doğan günün ilk ışıklarını.
Sen varmış gibi karşılayıp.
Sonrasında seninle uykuya dalacağım.
